விருந்து

வேண்டிய
பொழுதினில்
விருந்தாவேன்

வெறுத்திடும்
வேளையில்
வேம்பாவேன்


தூண்டியே உணர்வினைத்
துடிக்க வைப்பாய்



துயிலவும் விடாமல்
துரத்திடுவாய்

நண்பனின் வேதனைப்
புரியலயா?

அன்பினை அடைத்து
வைப்பதுவா?

ஆவியை நிறுத்தத்
துடிப்பதுவா?

நினைத்தேன் வந்தாய்

உன்
அலுவலகத்தைக் கடக்கும்போது
நீ
வெளியே வரமாட்டாயா?
என
ஏங்கியது நெஞ்சம்.

ஆனாலும்
வண்டி மட்டுமே
கடந்து சென்றது
சில மில்லிமீட்டர் தூரம்.

அதிசயம்
ஆனால் உண்மை
என்னை முந்திக்கொண்டு
உன் முந்தானை
பறந்து சென்றது.

காதலால் கசிந்து
கண்களைத் தொலைத்து
நின்றேன்.

காதல் தேசம்

நம்

காதல் தேசத்தில்

உன்

வார்த்தைகள் தான்

தேசியகீதம்

உன்

கூந்தல் அசைவுகள் தான்

தேசியக்கொடி

உன்

மௌனம் தான்

கொள்கை முழக்கம்

பேராசை

திரையிசையில்
உன் பெயர்
ஒலித்தால்
என் காதுகள்
மீண்டும் மீண்டும்
எதிரொலிக்கும்

விளம்பரத்தில்
உன் பெயர்
உச்சரிக்கப் பட்டால்
நச்சரிக்கும்
என் காதுகள்.

பெயர் என்ன
அடையாளக் குறியீடு மட்டுமா?
உயிர் உறையும் உன்னதம்

அந்த
ஒற்றைச் சொல்லில்
ஒரு உலகமே அடங்கிக் கிடக்கின்றது.

ஆம்
என் ஆன்மா
உன் பெயரைக் கேட்டால் தான்
உயிர்த் துடிப்போடு

தீவிரவாதம்

நீ

என்னைப் பார்த்ததில்

என் கண்கள்

அளவு கடந்த ஓளிப் பிழம்பால்

ஒரு கணம் இருண்டு போயின.

நெடுஞ்சாலை ஒன்றில்

நள்ளிரவில்

கனரக வாகன வெளிச்சத்தில்

பாதை மறைக்கப் பட்ட

இருசக்கர வாகனமாய் நான்.

ஒளி வெள்ளத்தை உதிர்த்த

அதே விழிகள்

பின்னாளில்

குளுமையைக் கொட்டிக் கொடுக்கத்

தவறவில்லை.

இப்போதெல்லாம்

மின்சாரம் மறந்த

கிராமத்து

தெருவிளக்காய் நான்

பேரூந்து

பேருந்தில்
நீ ஏறிப் போவதைப்
பார்த்தால்
நானோ
சீருந்தாய் ஓட்டிடுவேன்
சைக்கிளைப் பின் தொடர்ந்து
சன்னலில் பார்த்து
நீ சிரித்தால்
சிலை நான்

கோள்கள்

சூரியனைச் சுற்றி

ஒண்பது கோள்கள்

ஆனால்

உன்னைச் சுற்றி

ஒரே ஒரு கோள்

மழை

அடைமழைக் குளிரில்

ஆடுகிறது தேகம்

அன்றொரு நாள்

பல

கொண்டை ஊசி

வளைவுகளைக் கடந்து

கொடைக்கானல் பயணித்தோம்

அனைவரும்

நடுங்கி கம்பளிக்குள் ஒடுங்கிட

நான் மட்டும்

உன் மூச்சுக் காற்றின்

கதகதப்பில் வியர்த்திருந்தேனே?

ஊஞ்சல்

மழைக்கால வானத்தில்

மந்திர ஜால வண்ணங்கள்

வானவில் ஊஞ்சலில்

வசதியாய் அமர்ந்து

கானக் குயில் போல்

கரும்பின் இனிமை யான

குரலெடுத்து பாடுகின்றாய்.

மகுடிக்கு மயங்கிய பாம்பென

மயங்கித் தவிக்கிறேன்.

தவிப்பில் நகர்கிறது நாட்கள்.

மனதையும் ஆட்டிவிட்டு

மஞ்சள் வெய்யிலில்

ஓயாமல் ஆடுகிறது ஊஞ்சல்

பாதை

இனியவளே

கம்பன் உன்னைக் கண்டிருந்தால்

சீதையைப் பாடாமல்

உன்

பாதையைப் பாடியிருப்பான்.

புத்தன் கூட,

உன்னைக் கண்டிருந்தால்

போதிமரத்திலும்

கட்டில் தான் செய்திருப்பான்.

விழி

பாதைகள் எல்லாம்

பயணத்தை தொலைத்து

உன்

நயனத்தின் ஈர்ப்பு விசைக்கு

இலக்காகி விடுகின்றன.

புவி ஈர்ப்பு விசை படித்திருக்கிறேன்

உன்

விழியீர்ப்பு விசையில் அகப்பட்டு

அவதியுறுகிறேன்.

கண்களின் கதிர்வீச்சில்

காயப்பட்டு கிடக்கிறது

காயம்.

எனது விழித்திரையில்

உனது அழகு

விழாக்கோலம் ஆனது.

பார்வை

உன்

பார்வை வெளிச்சம்

இரவை பகலாக்கியது.

காதல்

கண்ணில்லாது

இருந்த எனக்கு

பார்வை வழங்கியது.

என் விழிகள்

உன் பார்வை வெளிச்சத்தில்

ஒரு புதிய

உலகத்தை கண்டு மகிழ்ந்தன.

விழிகளுக்குள்

விரிந்த திரைப்படம்

என்னை விழுங்கியது.

என் பார்வை தொலைந்து

உன் காட்சிகளே

எனக்குமாயின.