விருந்து

வேண்டிய
பொழுதினில்
விருந்தாவேன்

வெறுத்திடும்
வேளையில்
வேம்பாவேன்


தூண்டியே உணர்வினைத்
துடிக்க வைப்பாய்



துயிலவும் விடாமல்
துரத்திடுவாய்

நண்பனின் வேதனைப்
புரியலயா?

அன்பினை அடைத்து
வைப்பதுவா?

ஆவியை நிறுத்தத்
துடிப்பதுவா?

நினைத்தேன் வந்தாய்

உன்
அலுவலகத்தைக் கடக்கும்போது
நீ
வெளியே வரமாட்டாயா?
என
ஏங்கியது நெஞ்சம்.

ஆனாலும்
வண்டி மட்டுமே
கடந்து சென்றது
சில மில்லிமீட்டர் தூரம்.

அதிசயம்
ஆனால் உண்மை
என்னை முந்திக்கொண்டு
உன் முந்தானை
பறந்து சென்றது.

காதலால் கசிந்து
கண்களைத் தொலைத்து
நின்றேன்.

காதல் தேசம்

நம்

காதல் தேசத்தில்

உன்

வார்த்தைகள் தான்

தேசியகீதம்

உன்

கூந்தல் அசைவுகள் தான்

தேசியக்கொடி

உன்

மௌனம் தான்

கொள்கை முழக்கம்

பேராசை

திரையிசையில்
உன் பெயர்
ஒலித்தால்
என் காதுகள்
மீண்டும் மீண்டும்
எதிரொலிக்கும்

விளம்பரத்தில்
உன் பெயர்
உச்சரிக்கப் பட்டால்
நச்சரிக்கும்
என் காதுகள்.

பெயர் என்ன
அடையாளக் குறியீடு மட்டுமா?
உயிர் உறையும் உன்னதம்

அந்த
ஒற்றைச் சொல்லில்
ஒரு உலகமே அடங்கிக் கிடக்கின்றது.

ஆம்
என் ஆன்மா
உன் பெயரைக் கேட்டால் தான்
உயிர்த் துடிப்போடு